In de Engelse versie van Echad magazine staat het zinnetje: Echad is Hebreeuws voor eenheid. Dat is eigenlijk een hele mooie vertaling, van het woord Echad, dat meestal met “één” vertaald wordt. In het eerste magazine heb ik een artikel mogen schrijven met als titel: Eenheid in diversiteit. Nu wil ik graag met jullie gaan kijken naar hoe dit woord Echad in de Bijbel gebruikt wordt. We zullen zien, dat het inderdaad om een eenheid in diversiteit gaat.
We gaan terug naar het begin, naar de schepping van alles. In Genesis 1:5 staat:
En God noemde het licht dag en de duisternis noemde Hij nacht. En het werd avond en het werd morgen: de eerste dag.
Deze tekst zal voor velen van ons bekend in de oren klinken. Maar als we naar het Hebreeuws gaan kijken, staat er eigenlijk niet de eerste dag. Er staat dag Echad, wat je kan vertalen met dag één of één dag. De hele zin zegt: En het werd avond en het werd morgen: één dag. Hier zien we, dat een dag bestaat uit avond en morgen. Dat zijn twee verschillende dingen, die zelfs van elkaar verschillen als dag en nacht! Maar samen maken zij één dag.
Een volgend gebruik van het woord Echad dat belangrijk is om naar te kijken is in het volgende hoofdstuk van Genesis, wanneer God over de mens spreekt. In vers 24 staat:
Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.
Hier zien we dat er in de huwelijksrelatie van man en vrouw ook van Echad gesproken wordt, namelijk vlees Echad. Dit houdt niet in, dat door het huwelijk en de huwelijksrelatie man en vrouw ineens tot Siamese tweeling worden: misschien allebei nog met een eigen hoofd of hart, maar één lichaam, dat ze samen moeten delen. Het zou er raar uitzien in deze wereld! (Het illustreert wel goed, hoe heftig een scheiding geestelijk gezien is… bedenk maar eens hoe ingrijpend het is om een Siamese tweeling te scheiden…). Maar we hebben hier dus vlees Echad, dat er nog steeds heel verschillend uitziet. Ook hier kunnen we spreken van eenheid in diversiteit.
De derde eenheid, Echad, die goed is om onder de loep te nemen en die voor ons hart voor eenheid belangrijk is, wordt door Paulus benoemd in Efeze 2:15
Hij heeft de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan, namelijk de wet van de geboden, die uit bepalingen bestond, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken
We zien hier dezelfde dynamiek als bij de dag en de nacht en bij de man en de vrouw: twee aparte eenheden, die tot Echad worden gemaakt. In dit geval gaat het om Jood en niet-Jood, hier benoemd als heiden en onbesnedene, op andere plekken benoemd als Griek (bijv Rom 1:16, 2:10, Gal 3:28, Col 3:11). Ook hier is het niet zo, dat de een de ander wordt of dat de twee tot een eenheidsworst samensmelten, waarin geen van beide meer herkenbaar is. Nee, het gaat ook bij Jood en niet-Jood om een Echad-eenheid in Christus, ieder met zijn eigenheid in volledige verbondenheid met de ander. Dit is wel een eenheid, die pas tot stand is kunnen komen en ook nu nog tot stand kan komen, door de zelfgave van Jesjoea, Jezus, aan het kruis. Wij, de niet-Joden, die voorheen veraf waren, zijn namelijk door Zijn bloed dichterbij gekomen (Ef 2:13). En de muur van vijandschap die er was tussen Jood en niet-Jood is in Jezus’ vlees teniet gedaan (Ef 2:14-16). En een Jood die niet in Jesjoea gelooft, weet niet van de afbraak van deze scheidingsmuur en zal dus blijven wandelen in het apart-gezet zijn door God. De eenheid van de ene nieuwe mens is in Christus.
De meeste van ons, die dit lezen en die aan eenheid werken, zijn niet-Joden. En we zien, dat we zelfs in onze groep van niet-Joden nog veel te werken hebben aan eenheid. Mijn ervaring is dat er door het ontmoeten met een Jood in Christus er ook in de groep van niet-Joden een eenheid ontstaat, die voorheen niet denkbaar was. Wat bedoel ik dan met een Jood in Christus? Daarmee doel ik op Joden, die in Jezus, Jesjoea als de Messias, de Christus geloven. De meeste van hen noemen zich Messiasbelijdende Joden, maar God is ook bezig met een werk van herstel van Joodse identiteit onder Joden die hun plek in de verschillende kerken hebben gevonden. Deze in Jezus-gelovige joden zijn onze partners in het werk van Echad van de ene nieuwe mens.
Laten we deze dimensie in ons werk aan eenheid niet uit het oog verliezen. Paulus schetst in de laatste verzen van het tweede hoofdstuk van de brief aan de Efeziërs een mooi beeld van wat de Kerk of Gemeente, het Lichaam van Christus of ook wel de Bruid genoemd wordt. Dit bouwwerk bestaat uit de apostelen en profeten en uit Joden en niet-joden in Christus. En misschien vraag je je wel af: wat moet ik hiermee of kan ik hiermee? Ik heb geen Messiasbelijdende Joden in mijn omgeving. Ik kan me indenken, dat dit voor velen het geval is. Een eerste stap hierin kan dan gebed zijn: ga bidden voor de Messiasbelijdende Joden in je eigen land en in Israël, dat God hen sterkt en beschermt. En voor het volk van Israël, dat ze tot de volheid van de openbaring in Jesjoea mogen komen. En als ook dit nog de ver-van-je-bed-show is, vraag dan aan Jezus, dat Hij je laat zien wat Zijn hart hierin is! Hijzelf heeft hartstochtelijk gebeden om Echad. Opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. (Joh 17:21)
Laten we dus als eerste naar Jesjoea keren om Zijn hart van Echad te ontvangen!
Paula is Missionaris voor verzoening en herstel
En is betrokken bij Toward Jerusalem Council II en Mission 4 Unity International.