Enige jaren geleden was ik voor het eerst in Nashik, één van de meest religieuze plaatsen van het Hindoeïsme in India. Ik was te gast bij een voorganger van New Life Fellowship. Hij nodigde mij uit om vanaf zijn balkon te komen kijken naar deze miljoenenstad. Maar terwijl ik daar stond te kijken, zag ik in de Geest een ander beeld. Ik zag de stad in duisternis gedompeld met hier en daar een klein kampvuurtje. Maar rond deze kampvuurtjes zag ik wilde dieren als wolven die probeerden de vuurtjes te naderen.
Het beeld veranderde en de kampvuurtjes transformeerden tot ladders van vuur die de hemel bereikten en op het moment dat ze de hemel bereikten, zag ik engelen via deze ladders van vuur afdalen en weer opklimmen. Maar de duistere dieren bleven de ladders omsingelen.
Nog een derde keer zag ik het beeld veranderen. Ik zag hoe de ladders van vuur samen kwamen en zich transformeerden tot een orkaan van vuur en deze orkaan ging over het land als een bezem die de wolven vernietigde. Ik vroeg: “Heer, geef mij uitleg bij dit beeld dat U mij toont.” En in mijn hart hoorde ik een duidelijke stem: “Mijn zoon, de duisternis is de duisternis in dit land door al de afgoderij, maar hier en daar zijn kleine vuurtjes en dit zijn de kerken in India. Maar de kwade machten doen er alles aan om hun vuur te doven.
De ladders van vuur zijn de kerken die mij aanbidden in geest en waarheid. Gebed en aanbidding, ware Worship zijn de instrumenten om de poorten van de hemel te openen en mijn engelen kunnen de gemeenten en zijn leden bedienen, maar het kwaad blijft op de loer liggen en zal toeslaan zodra men verzwakt. MAAR als deze kerken elkaar opzoeken en gaan samenwerken in eenheid = een eenheid die je nooit zal vinden in doctrine of leer, maar in gebed en aanbidding van Mij, dan zullen de kwade machten vernietigd worden in dit land.”
Ik deelde dit beeld met mijn broeders en zusters uit India en Nederland daar op dat balkon. Nog diezelfde week sprak ik voor 50 voorgangers uit Nashik en hadden we een avond van verootmoediging en verzoening. Maar wat ik niet wist, was dat dit het begin zou worden van ons werk in India met zijn hoofdzetel in Nashik.
De volgende drie jaar groeide ons werk in India, maar door privéomstandigheden moest ik het werk loslaten en 12 jaar lang heb ik geprobeerd India te vergeten. Maar als God iets in je hart legt, is het net als onkruid niet meer weg te krijgen. Eind 2007 had ik al mijn taken neergelegd en was ik niet langer verbonden met het werk in India en ook mijn werk als fulltime voorganger in Nederland was gestopt.
Vanuit mijn liefde voor mensen ben ik daarna in de uitvaartbranche gaan werken. In 2013 startte ik als franchisenemer bij een goedlopende uitvaartonderneming die tot één van de grote drie uitvaartondernemingen in ons land behoorde.
Het was in 2018 dat ik echter noodgedwongen een sabbatjaar moest nemen. Ik was gestopt als franchisenemer om het bedrijf meer op mijn eigen manier en onder de naam Livestro Uitvaartzorg voort te kunnen zetten, maar door een concurrentiebeding dat ik vijf jaar daarvoor had ondertekend, mocht ik een jaar lang niet meer werken in mijn oude werkgebied.
Na 6 maanden schoot daar ineens het “Indiakruid” weer op – binnen een maand zat ik ineens na een break van 12 jaar weer in India en ontmoette ik een aantal oud-medewerkers van onze toenmalige stichting. Het werk bestond nog, maar eenheid was ver te zoeken en mij werd gevraagd om mijn rol als vader van dit werk weer op te pakken en hen te gaan coachen, begeleiden en bijeen te brengen.
Op 11-11-2018 knielden we met 7 pastors van het eerste uur (Streams of Power ministry 2004-2007), neer in mijn hotelkamer in hotel Pooja in Nashik. Hetzelfde hotel waar ik hen 12 jaar daarvoor nog ontmoet had, maar nu vroegen we de Heer om ons opnieuw te gebruiken.
Stichting Streams of Mercy and Grace ministries – Helping Hands India – werd die dag geboren. Als snel kregen meerdere oud pastors het te horen dat ik weer betrokken was bij het werk in India en sloten zich weer bij ons aan. In 3 maanden tijd was ook de Trust in India geregistreerd (iets wat ons tijdens de eerste bloeiperiode van drie jaar niet lukte, slaagde nu in 3 maanden).
We besloten om het zendingswerk te sponsoren vanuit ons uitvaartbedrijf (van iedere uitvaart gaat nu 2,5 procent naar het zendingswerk in India) en families die we hadden mogen begeleiden in het uitvaartwerk begonnen spontaan ook extra giften over te maken voor ons werk in India. In maart 2019 mocht ik weer van start gaan met onze uitvaartonderneming, dus in februari dat jaar ben ik samen met mijn vrouw weer naar India geweest en hebben we een House Church celebration georganiseerd voor al onze huiskerken in de sloppenwijken van Nashik die al die jaren ook zonder ons waren doorgegaan. In de laatste dienst waren er ook een aantal weduwen uit de sloppen die we voorheen gesponsord hadden en op de laatste dag voor ons vertrek naar Nederland hebben we hen in de sloppen bezocht. Toen hebben we besloten om 16 kansarme weduwen uit deze sloppenwijk te “adopteren”. We waren van plan om in oktober datzelfde jaar nog terug te komen, maar toen kwam corona… en weer konden we 3 jaar lang niet naar India.
Onder andere door maandelijkse geloofsbrieven en geld voor voedsel, dekens en hulp te sponsoren, hebben we hen geprobeerd bij te staan.
In april dit jaar gingen de grenzen na corona eindelijk weer open vanuit Nederland en konden we zonder quarantainebeperkingen weer het land in. Samen met mijn 12-jarige dochter Rifka werd een reis van 2,5 week gepland die door diefstal van onze paspoorten werd opgerekt tot 5 weken.
Maar niets gebeurt zonder dat onze God het toelaat. Romeinen 8 vers 28 zegt het zo: “Wij weten nu, dat God ALLE dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepen zijn.” Nog nooit was een reis zo gezegend als deze reis. Nog nooit heb ik zo mogen samenwerken met zoveel andere kerken en gemeenten. Zo hebben we 3 keer mogen dopen in kerken van bevriende voorgangers – eenheid was de sleutel. In totaal mochten we ruim 125 mensen dopen. Waaronder mijn eigen dochter Rifka, maar ook Ruth, de dochter van onze directeur in India en nog 2 kinderen van pastors.
Hiervan komt er nu 1 bij ons in dienst op 21-jarige leeftijd. Wat overigens 18 jaar geleden de leeftijd was waarop zijn vader zich bij ons aansloot. Het was de reis van de tweede generatie blessing!
Verder groeide ons werk in de laatste jaren van Maharashtra door naar Gujerat en boren we nu nieuwe zendingsterreinen aan in Jarasthan en krijgen we ook verzoeken vanuit het aangrenzende Pakistan.
We gingen van 10 naar 14 pastors, van 1 evangelist naar 18 evangelisten, met nog een groot aantal op de sponsorwachtlijst die al samenwerken met ons, van 16 naar 27 weduwen die we ondersteunen en ga zo maar door.
In 2012 bracht ik mijn boek: “God heeft een plan met uw leven” uit. Vanuit Jeremia 29 11, de kerntekst van ons werk als SMG ministries: God heeft een plan met uw leven, niet om u kwaad te doen, maar om u te zegenen en een hoopvolle toekomst te geven. Of zoals in de grondvertaling staat; om u OPNIEUW een hoopvolle toekomst te geven. Want God wil wel, de vraag is of u en ik wel willen. God is de God van nieuwe kansen en Hij kent geen B plan, maar wel een nieuw A+ plan. Een beter plan. Daar geloof ik in en dat zie ik nu gebeuren in India.
Tegen de verdrukking en vervolging in groeit het werk daar. Maar nu is het de tijd om in actie te komen. Zolang het nog dag is, moeten we werken. Hand in hand, samen, zij aan zij. We hoeven het niet over alles eens te zijn om één te kunnen zijn. In gebed en aanbidding kunnen we één zijn. Laten we bidden voor onze broeders en zusters in India. Amen en Amen.
Immanuel Levistro.
Directeur van Livestro Uitvaartzorg
en zendeling.
Oprichter van Stichting
Streams of Mercy and Grace ministries